Dotychczas stronę
odwiedziło osób
W tej chwili
gościmy osób
|
Oliver Heaviside
Oliver Heaviside przyszedł na świat 18 maja 1850 roku w londyńskiej dzielnicy Camden Town, ówczesnych slumsach. Mieszkał tam przez 15 lat, jednak nigdy nie zżył się z otoczeniem, być może przyczyniło się do tego to że Oliver był głuchy i nie mógł zaprzyjaźnić się z innymi dziećmi. Osłabienie słuchu było skutkiem przebytej w dzieciństwie szkarlatyny. Obserwując kupców i ich sztuczki znienawidził zawód kupiecki, a widok pijaństwa z pubu
naprzeciwko domu sprawił że został on do końca życia abstynentem.
W szkole podstawowej osiągał niezłe wyniki, zwłaszcza przedmiotach przyrodniczych, mając 16 lat musiał przerwać naukę z braku pieniędzy. Dalej kształcił się sam. Uczył się tego co go w danej chwili ciekawiło. W owym czasie jednym z symboli nowej techniki był telegraf. Heaviside postanowił zostać telegrafistą. Po roku samodzielnego przygotowywania się został zatrudniony w Newcastle w angielsko- duńskiej kompanii eksploatującej kable, na początku jako zwykły operator, później jako
ekspert.
W 1874 Heaviside zrezygnował z pracy, aby mieć więcej czasu na samodzielne studia. Wrócił do Camden Town i od tego czasu utrzymywał się z honorariów za swe artykuły i dzięki pomocy rodziców.
Jego pierwszym znaczącym osiągnięciem było znalezienie sposobu przesyłania sygnałów przez długie kable bez ich osłabienia i zniekształcenia. To on wprowadził znane powszechnie "równanie telegrafistów". Publikował swe prace w lonyńskim tygodniku The Electrican. Było to pismo w zasadzie przeznaczone dla inżynierów. Jego artykuły pisane prostym, potocznym językiem przyczyniły się do lepszego poznania przez ludzi zawiłości elektromagnetyzmu i upowszechnienia teorii Maxwella.
Heaviside nie znosił w matematyce pedantyczności. Jak się wyraził "szokujące jest, że młodzi ludzie otumaniają swój umysł subtelnościami logicznymi , starając się zrozumieć dowód oczywistego faktu, wykorzystując coś równie oczywistego." Od roku 1880 zaczął rozwijać wymyślony przez siebie rachunek operatorowy. Początkowo jego prace traktowane były jako matematyczne herezje. Zrozumiawszy fizyczną agrumentację Maxwella, Heaviside mógł znacznie ją uprościć, wprowadzają wektory.
Równanie Maxwella w dzisiejszej postaci zostały podane właśnie przez Heaviside'a.
Innym znaczącym osiągnięciem było przewidzenie w 1902 roku, że w górnych warstwach jonosfery znajduje się warstwa zjonizowana odbijająca fale elektromagnetyczne, dzięki czemu mogą być one odbierane w odległych miejscach skrytych za krzywizną powierzchni ziemi. Warstwa ta odkryta w 1923 roku, nosi nazwę warstwy Heaviside'a i jest to właściwie jedyne upamiętnienie osiągnięć tego niezwykłego człowieka.
Mówiono, że jest on "dziwakiem pierwszej klasy". Znaczną część życia spędził nie wychodząc ze swojego pokoju, w którym okna były szczelnie zamknięte z żaluzje opuszczone. Ten pustelniczy tryb życia był po trosze wynikiem jego głuchoty i wyalienowania ze społeczeństwa, a także- jak przypuszczają biografowie- częscią jego geniuszu.
Po śmierci ojca uczony popadł w kłopoty finansowe, jednak dzięki staraniom wybitnych fizyków dostał on od rządu brytyjskiego dożywotnią rentę. W 1897 roku Heaviside przeniósł się do Bradley View. Sąsiedzi nie potrafili zrozumieć jego odosobnienia. Nie wiedzieli dlaczego, ten chudy rudzielec o świdrującym wzroku spędza większość czasu w zacienionym pokoju. Okoliczni chłopcy rzucali w jego okna kamieniami i wypisywali komentarze na bramie frontowej domu. Rozgoryczpny naukowiec zaczął
podpisywać swoje listy literami W.O.R.M, dając w ten sposób wyraz frustracji, że społeczeństwo uważa go za robaka (worm - robak).
W przypływie dziwacznych pomysłów zastępował swoje meble blokami z granitu. Jego pomieszczenia wyglądały jak mieszkanie człowieka z neolitu. Spacerował w tych dziwacznych wnętrzach snując fantastyczne rozważania. Stawał się coraz bardziej zaniedbany i brudny, ale zawsze przesadnie dbał o paznokcie, które miał starannie manikiurowane i pomalowane jaskrawym lakierem do paznokci.
Heaviside cierpiał nie tylko z powodu głuchoty. Z wiekiem coraz bardziej dokuczał mu artretyzm i nawroty żółtaczki. Zmarł w 1925 roku i został pochowany w grobie swoich rodziców.
Opracowano na podstawie magazyny Wiedza i Życie
|